This is Africa (T.i.A)

Omdat jullie allemaal met smart zitten te wachten op een nieuwe blog zijn wij daar dan eindelijk weer.

Na de vakantie moesten niet alleen wij maar ook de leerkrachten weer even wennen. In de tijd dat we weg waren, heeft er een wisseling plaatsgevonden van de leerkrachten. Hierdoor moesten er opnieuw roosters gemaakt worden. Omdat ze hier nog steeds de tijd hebben, duurde het weer eens wat langer dan dat wij gewend zijn (zo ongeveer een week). Gelukkig maken ze hier wel tijd voor onze lessen. Al met al was het dus even opstarten maar loopt het nu weer op rolletjes.

Naast onze ervaringen in het onderwijs hebben we ook de mogelijkheid gekregen om mee te kijken met Emma en Lotte (verpleegkunde studenten) in het ziekenhuis. We mochten zelfs mee op Outreach. Dit is het buitengebied van de grotere steden. Tijdens de Outreach bezoeken ze meerdere gebieden om medische handelingen te verrichten. Zo hebben we gezien hoe kinderen gevaccineerd worden en hoe de zwangere vrouwen gecontroleerd worden in een vervallen hutje van 2 bij 2. Het was bijzonder om te zien dat de verpleegkundige hier met weinig apparatuur en op een plek die niet medisch is ingericht de controles uit kunnen voeren. Hierna zijn we naar een Primary School gereden. Hier hebben de verpleegkundige vaccinaties gegeven en hebben wij geholpen met een voorlichting over tandenpoetsen. Emma en Lotte gaven de presentatie en de leerkrachten vertaalden hun verhaal. Dit komt omdat deze school les krijgt in het Kiswahili in tegenstelling tot onze stageschool waar de kinderen les krijgen in het Engels omdat het een privé school is.

Ook hadden we een feestje in het vooruitzicht. Op donderdag 11 mei zijn we opgebleven tot 00:00 uur want op 12 mei was Manon jarig. Ze werd deze dag 20 jaar oud en dat hebben we goed gevierd. Met cadeautjes en filmpjes vanuit thuis was zij erg verrast. Ze heeft van ons waardebonnen gekregen voor uit eten maar ook voor een leuk blauw stofje.

Op 12 mei zelf was het ook Nursing Day. Er werd door het ziekenhuispersoneel een optocht gehouden door Mikumi heen. Er was een band aanwezig en de mensen waren aan het dansen. Daarna hebben we een kerkdienst bijgewoond. Ook hier werd veel gezongen en gedanst onder leiding van een koor. Zelf hebben we ook meegedaan. Na de kerkdienst gingen ze het ziekenhuis rond in een soort parade. Iedereen had een kaars in de hand en dat gaf een sfeer van saamhorigheid. Ze gingen alle afdelingen af en de patiënten kregen als presentje een stuk zeep. ’s Avonds gingen we uit eten voor Manon der verjaardag. Ook hier stond weer een verrassing op haar te wachten, een stuk taart met kaarsjes. We hebben de avond afgesloten bij het feest voor het ziekenhuispersoneel. Hier werd volop gedanst, cake uitgedeeld (met een satéprikker) en het nodige gedronken. Om half 12 vonden de mensen het wel tijd om uitgebreid te gaan eten. Wij kozen er echter voor het feest in ons bed voort te zetten. Want de volgende dag hebben we op tijd de bus gepakt richting Morogoro. Dit is een grotere plaats op 2 uur afstand van Mikumi. Het hotel zag er natuurlijk precies uit zoals op de foto’s en we hoefden zelf niet te vragen of ze het toilet schoon gingen maken. We zijn de stad ingedoken op zoek naar leuke winkeltjes en om wat te zien van de omgeving. Helaas hebben we zaterdag niet veel leuke winkeltjes gevonden maar hadden we zondag meer geluk. Wel hebben we lekker kunnen lunchen met heerlijke milkshakes. ’s Avonds hebben we gegeten in het hotel met als toetje een chocolade fondue. We zijn die avond geëindigd in een karaokebar waar de karaoke ver te zoeken was. Wel hebben we lekker wat gedronken en spelletjes gespeeld. Zondags hebben we weer eens leuke stofjes weten te scoren en zijn we ’s middags vertrokken richting Mikumi. Wat we ook wisten te scoren was schoolbordverf. We hebben hiervan 1 blik meegenomen om dit uit te gaan proberen. De schoolborden hier zijn erg vervallen en je kunt niet goed meer lezen wat er op geschreven wordt. Het gaf goed resultaat dus hebben we met een beetje hulp uit Nederland de woensdag erop meteen 20 liter kunnen halen. We hebben de eerste 10 borden 2 keer kunnen verven. De leerkrachten zijn erg enthousiast en ze hebben meerdere malen hun dankbaarheid uitgesproken.              

Helaas hebben we een bezoekje moeten brengen aan een van de (oudste) zusters die in het ziekenhuis was opgenomen. Bibi is al op leeftijd maar werkt nog steeds erg hard. Net zoals een aantal leerkrachten op de school. Een van de leerkrachten is zelf al bijna 80 jaar oud maar staat nog elke dag voor de klas. En wij maar zeuren over de pensioenleeftijd…..

Afgelopen vrijdag was het tijd voor een sportdag. Helaas zat het weer niet de hele dag mee maar we hebben ook zon gezien. De kinderen konden meedoen aan wedstrijdjes rennen, voetbal en korfbal. Voetbal was alleen bedoeld voor de jongens en korfbal alleen voor de meisjes. Klas 7 mocht helaas niet meedoen aan het sporten. De leerkrachten zeiden dat ze niet gewond mochten raken i.v.m. de aankomende examens. We vonden het initiatief van het organiseren van een sportdag tussen meerdere scholen in Mikumi goed maar echter viel de organisatie tegen. Het merendeel van de kinderen heeft geen sport uit kunnen oefenen. Zij werden geacht de andere kinderen aan te moedigen. Doordat het lang duurde kwam dit veelal neer op hangen aan de zijlijn.  

Afgelopen weekend besloten we een Masaai tour te doen. De Masaai is een bevolkingsgroep die van oorsprong leefden als nomaden. Nu blijven ze steeds vaker op een plek hangen en leven ze op een ouderwetse en traditionele manier. De berggeiten begonnen weer met een wandeling van ongeveer 45 minuten waarnaar ze het Masaaidorp bereikten. Daar werd uitgelegd dat de Masaai mannen niet 1 vrouw hebben maar juist meerdere. Zo waren er in dit dorp 7 huisjes. 1 voor elke vrouw met haar kinderen. We hebben mogen zien hoe de Masaai bevolking leeft, vuur maakt en hoe ze dansen en zingen. Ook hebben we de traditionele kleding aangehad. Het was een bijzondere ervaring waarbij we ook hebben gezien dat deze mensen meegaan met de tijd. Zo hadden ze allemaal een telefoon en heeft Manon stiekem de televisie gevonden.

Op school kwamen we er tot onze verbazing achter dat de examens eerder begonnen dan we dachten. De komende 2 weken zijn er dus geen officiële lessen meer omdat de leerkrachten bezig zijn met nakijken en met het opstellen van rapporten. De kinderen zijn wel aanwezig op school maar krijgen in principe geen les meer. Gelukkig zijn wij er en hebben we nog genoeg leuke en leerzame lessen op de planning staan.

De aankomende 2 weken gaan we nog genieten van onze stage voordat we definitief afscheid nemen van Mikumi.

Asante sana na kwaheri.