Rijst en Pizza....

Inmiddels zitten we in de tweede week van onze stage. Vorige week hebben we de dagen besteed aan het observeren van de lessen zodat we deze week konden beginnen met lesgeven.

Maar eerst was het tijd voor weekend. Op vrijdagmiddag zijn de kinderen allemaal om 12:30 uit, dat betekende voor ons ook een vrije middag. We zouden 's avonds uit eten gaan bij een hotel wat gerund wordt door een Zwitser. Dat betekende voor ons: Westers eten. Om je een blik te geven op wat wij doordeweeks eten zal ik hieronder benoemen wat we per maaltijd eten: 's Ochtens krijgen we brood, het is droog wit brood waar we pindakaas of jam op kunnen smeren. Bij de lunch krijgen we al ‘warm’ eten (het is niet altijd warm). Het is vaak rijst met vlees (kip of varken) en een tomatensausje. Soms zit er groente bij wat gemaakt is van de bladeren van zoete aardappelen. 's Avonds krijgen we vaak hetzelfde als 's middags. Rijst of chips (soort frietjes) met vlees en een tomatensausje. Dit is het eten wat we elke dag krijgen. Er zit dus niet echt variatie in en vonden we het wel fijn om een keer wat anders te gaan eten.

Omdat het vrijdagmiddag heel erg heet was, besloten we wat eerder naar het hotel te gaan. Bij het hotel zit namelijk een zwembad waar je voor 5000 shilling (ongeveer 2 euro) kunt zwemmen. We hadden het zwembad voor ons zelf en hebben dus heerlijk kunnen genieten. Het voelde een beetje als vakantie. Die avond hebben we heerlijke westerse gerechten gegeten als pizza, pasta en een burger met friet. Een goede afsluiter van onze eerste week.

Zaterdag hebben we lekker uitgeslapen en stond er om 10 uur ontbijt voor ons klaar. De rest van de dag hebben we niet veel gedaan. We dachten dat we zelf moesten zorgen voor de lunch en het avondeten maar om 13:30 kwamen ze ons ophalen voor lunch. Een miscommunicatie die we opgelost hebben door ons eetschema op te schrijven. 's Avonds was het tijd voor een chill avondje die we zouden afsluiten met de live uitzending van ‘Wie is de mol?’. Want sommige van ons zijn die-hard fans en konden het echt niet missen. Na veel gedoe en geregel hadden we het voor elkaar en begon de uitzending. Met veel blijdschap, dat we het daadwerkelijk konden zien, zaten we de uitzending te bekijken. De spanning liep op in het programma maar ze zeiden telkens niet wie de mol was, maar toen was eindelijk het moment aangebroken. Art zei: wie is de mol? En daar stapte Thomas naar voren. Dit werd beantwoord met veel gegil en ontlading. Want we hadden van te voren natuurlijk besproken wie de mol toch zou kunnen zijn. En toen……. zei de computer error. We wisten niet wat er aan de hand was. De mol was nog maar een paar seconden bekend en de computer hield er al mee op. Met veel moeite werd er geprobeerd de uitzending weer aan de praat te krijgen maar dit leek tevergeefs. We kwamen erachter dat ons internet op was. We konden dus niet kijken naar wat alle mol acties geweest waren. We baalden natuurlijk ontzettend want dat betekende dat we 20 GB op hadden gemaakt in 5 dagen. We moesten ons dus een beetje meer gaan inhouden op het internet. Gelukkig wisten we wel wie de mol was!

Op zondag zouden we weer naar het zwembad gaan. Maar na lang uitgeslapen te hebben bleek het erg bewolkt, er was geen straaltje zon te zien. We hebben een nieuw plan gemaakt en zijn wat boodschappen gaan doen. We zijn over het marktje gelopen waar veel verse producten te koop waren. Hier lagen de gebakken vissen op een warme tafel klaar met veel vliegen erop, die sloegen we even over. Wel hebben we eieren kunnen scoren en hebben we meteen nieuw internet gehaald. Toen we terug liepen brak de zon ineens door en besloten we onze spullen te pakken en naar het zwembad te gaan. Hier hebben we een paar uur onszelf heerlijk weten te verkoelen. Maar het heeft ook heel hard geregend wat roet in het eten gooide. In de avond zijn we blijven hangen voor nog zo’n heerlijke westerse maaltijd voordat we weer aan de rijst moesten.Toen we naar huis wilden, vroegen we of ze voor ons een Bajaji (soort tuk tuk/taxi) wilden bellen. Ze zeiden dat die niet reden i.v.m. de regen. Dat zou betekenen dat we ongeveer 5 km in het donker terug zouden moeten lopen, dit vonden we niet zo’n strak plan. Na aandringen wisten ze toch iemand te bereiken die ons wel naar huis wilde brengen. We stapten in en reden weg. Onderweg bedacht Sanne zich dat we helemaal niet verteld hadden waar we naar toe moesten en de mensen daar konden dat ook niet precies weten. We bedachten dat we wel stop zouden zeggen als we bij het ziekenhuis waren. Eenmaal bij het ziekenhuis aangekomen reed hij het terrein op, maar hij stopte niet, hij reed helemaal door tot aan het guesthouse waar we sliepen. We vonden het allemaal heel raar, want hoe kon hij nou weten waar wij naar toe moesten. Een spannende rit dus. Hierna zijn we lekker gaan slapen.

Maandag dinsdag en woensdag hebben we onze eerste lessen gegeven. We hebben ervoor gekozen om met name les te geven bij de pre primary (voor ons de kleuters) en standards 1 and 2 (groep 3 en 4). We hebben Engelse lessen gegeven maar ook rekenlessen. De kleuters spreken nog niet zo goed Engels waardoor het lastig is om een opdracht uit te leggen. Maar als je het voordoet begrijpen ze het snel genoeg. Bij groep 3 en 4 spraken ze een stuk beter Engels en het geven van de lessen ging hierdoor dus ook iets soepeler. We kregen leuke complimenten van de leerkrachten als: ‘we are very happy with you’ en ‘really really good, it made me happy’ Dus dat was erg leuk om te horen. Verder verwachten de leerkrachten niet veel van ons dus kunnen we met name ons eigen plan trekken. Dit is handig voor de opdrachten maar soms is het wel lastig dat je niet concreet afspraken kunt maken met de leerkrachten.

Onze eerste ervaringen met het onderwijs zijn dus goed bevallen. We hopen veel les te kunnen geven en dat we veel van elkaar leren. 

Veel liefs van Caro, Laura, Manon en Sanne